Deze Wereld

Overdenkingen in deze tijd
Veranderend gedachtegoed
26-11-2022

Veranderend gedachtegoed

We zien in de decembermaand weer de gekleurde Piet verschijnen. Dit boegbeeld, wat eeuwenlang met zijn grappen en grollen de donkere decembermaand wist op te vrolijken, is in een identiteitscrisis beland en kan niet kleur bekennen.

Enkele jaren geleden was het ondenkbaar geweest dat een man zich in een vrouwenkleedkamer zou omkleden, of als vrouw in een mannenlichaam zou participeren in een vrouwencompetitie. Nu lijkt dit onder invloed van de media steeds meer richting acceptatie te bewegen. Scholen en gemeenschapsgebouwen worden versierd met regenbogen, welke voor de verandering nu niet het einde van de zondvloed inluiden, maar het begin.

Het verschuiven van het algemeen heersende gedachtegoed lijkt onder meer een oorsprong te hebben in de Occupy Wallstreet beweging. Vooral bankiers denken nog met knikkende knieën terug aan deze beweging die de vinger wel heel dicht bij de zere plek wist te leggen. Aangewakkerd door het succes van het terrorisme narratief, werden ijverig nieuwe narratieven verzonnen om wanbeleid, hebzucht en machtswellust met de mantel der leugen te bedekken en een overambitieuze agenda te realiseren. Emancipatiebewegingen werden gekaapt en inclusie werd met het magische woord 'woke' omgetoverd tot exclusie. Nu de schuldeneconomie definitief haar eindpunt bereikt lijkt te hebben, wordt woke samen met klimaat, stikstof, oorlog en een pandemie gebruikt om de waarheid te verdoezelen en de wereld te hervormen.

Een transitie die zich met een noodgang voltrekt. Een snelheid, zo lijkt wel, om te voorkomen dat de massa zich gaat realiseren dat hun bezit netto schuld bedraagt en gaat uitzoeken hoe dit zo gekomen is. Een hervorming die een transitie behelst van loonslavernij, waarbij in ieder geval het eigenaarschap van het eigen lichaam gewaarborgd is, naar een slavernij, waarvan Stalin alleen maar van durfde te dromen. Een slavernij waarvan de voorzitter van het World Economic Forum, een organisatie met tentakels tot diep in onze regering en koninklijk huis, openlijk zegt: 'Je zult niets bezitten.' In mooi verpakte teksten is onder andere op hun website en op de website van de Verenigde Naties te lezen dat het 'niets bezitten' zelfs inclusief je eigen lichaam is. Een situatie waarvan we met de QR-pas een relatief milde voorproef van hebben gehad.

Om dit te doen slagen moet het tegengeluid de mond gesnoerd worden. Zoals Benjamin Franklin het verwoordde 'Wie de vrijheid van een natie wil omverwerpen, moet beginnen met het onderwerpen van de vrijheid van meningsuiting.' De media moest ten tijde van de pandemie 'met één mond spreken,' zo rechtvaardigde de hoofdredacteur van de Volkskrant de censuur, maar is daar ondertussen nog steeds niet mee gestopt.

Het monddood maken van kritische stemmen gebeurt in de eerste instantie door het ridiculiseren en belachelijk maken van deze personen of een bevolkingsgroep. De termen wappies, complotdenkers en recent ook ongegronde beschuldigingen van antisemitisme zijn tekenend hiervoor. Toen de Zwitserse cardioloog Thomas Binder zich begin 2020 uitsprak tegen het coronabeleid werd hij opgezocht door zestig gewapende politiemensen en werd hij bij gebrek aan een strafbaar feit opgesloten in een gesloten psychiatrische kliniek. Hetzelfde overkwam de Franse emeritus hoogleraar, professor Jean-Bernard Fourtillan en recent werd de schrijver en spreker David Icke, zonder dat er sprake is van een strafbaar feit, twee jaar lang de toegang tot het Schengengebied ontzegd. Zoals de auteur C.S. Lewis het beschreef: 'Als de hele wereld op een ravijn afrent, dan lijkt degene die de andere kant op rent krankzinnig.'

Tegelijkertijd wordt elke kritiek op beleid en functioneren van de overheid in de media en politiek geduid met antioverheidsdenken en antioverheidsextremisme. Dit was een aantal jaren geleden ondenkbaar, toen een kritische houding ten opzichte van de overheid nog werd beschouwd als een gezond democratisch beginsel. Door overheid en media wordt de publieke opinie dusdanig beïnvloed dat praktijken die voorheen vol afschuw aan dictatoriale regimes werden toegeschreven nu algemeen geaccepteerd worden.

Dit verschijnsel wordt het venster van Overton genoemd. Het model van Joseph Overton is een venster waarbinnen het gedachtegoed bevind wat door de massa wordt geaccepteerd. Het venster beweegt zich op een verticale as van minder vrij tot meer vrij met betrekking tot overheidsinterventie. Door beïnvloeding van de publieke opinie kan stap voor stap het venster verschuiven, waardoor zelfs extreme taboe onderwerpen als kannibalisme, pedofilie of een sociaal kredietsysteem binnen het venster kunnen vallen. Als het gedachtegoed door de massa geaccepteerd wordt, is het politiek haalbaar om het in te voeren of te legaliseren, waarbij juist tegenstanders of critici worden gecriminaliseerd.
 
Paradoxaal genoeg leidt de woke beweging in het Overton venster uiteindelijk niet tot de algemene acceptatie van inclusie, maar juist het tegenovergestelde. Deze paradox is door de filosoof Karl Popper beschreven als: ´Onbeperkte tolerantie moet leiden tot het verdwijnen van tolerantie. Als we ongelimiteerd tolerant zijn, zelfs jegens hen die zelf intolerant zijn, als we niet bereid zijn een tolerante samenleving te verdedigen tegen de aanvallen van de intolerante medemens, dan zal de tolerante mens te gronde gaan, en met hem de tolerantie.' 

Deze aanvallen op de tolerantie kunnen verschillende vormen aannemen en kunnen ook door politiek misbruik van binnenuit plaatsvinden. Dit zagen we gebeuren in de Black Lives Matters, gender en antisemitisme bewegingen. Wie niet voor is, is tegen en wordt weggezet als racistisch, intolerant of antisemiet. De nuance verdwijnt, waardoor er polarisatie en deels ook radicalisering optreedt. Hierdoor verdwijnt vervolgens de sympathie voor de oorspronkelijke emancipatiebewegingen. Omdat deze bewegingen strijden voor emancipatie van minderheden, bestaat het gevaar dat de radicalisering juist de tolerantie afbreekt, waardoor deze groepen weer terug bij af zijn. Daarom moeten we zoals Nelson Mandela het verwoordde: 'tolerantie, collectieve wijsheid en democratie koesteren.'   

Kortom het kwaad heeft zich genesteld in bewegingen voor gelijkwaardigheid en inclusie. De strijd voor inclusie is in het absurde getrokken en hierdoor vergiftigd. Om het Overton venster hiervandaan te bewegen, richting het gedachtegoed van een tolerante democratische rechtstaat, is tegengeluid van essentieel belang. Het tegengeluid kan de publieke opinie op microniveau positief beïnvloeden. Want zodra de dissidente stem de mond wordt gesnoerd en het tegengeluid verstompt, dan is een totalitaire dictatuur een feit.

Geweld moet ten aller tijden worden vermeden, want geweld polariseert, verhard de samenleving en maakt het tegengeluid monddood. Ook is het uitlokken van geweld een aloude strategie om onder het mom van veiligheid de noodtoestand uit te roepen, waardoor het tegengeluid onmogelijk wordt. En zoals Mahatma Gandhi het zei: 'Veel mensen, vooral onwetende mensen, willen je straffen voor het spreken van de waarheid, voor het correct zijn, voor het zijn van jezelf. Verontschuldig je nooit voor het feit dat je gelijk hebt, of dat je je tijd jaren vooruit bent. Als je gelijk hebt en je weet het, spreek dan je mening uit. Spreek je mening uit. Zelfs als je een minderheid van één bent, is de waarheid nog steeds de waarheid.' En als het goed is ervaren dan steeds meer mensen de woorden van Melvin A. Bernarde: 'Niets in het leven is om bang voor te zijn als we het begrijpen. Het is nu tijd om meer te begrijpen, zodat we minder bang hoeven te zijn.' 

'Een goed mens brengt uit de goede schatkamer van zijn hart het goede voort, maar een slecht mens brengt uit zijn slechte schatkamer het kwade voort; want waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over.' (Lucas 6:45)
Deel het via: