Veranderend gedachtegoed
We zien in de
decembermaand weer de gekleurde Piet verschijnen. Dit boegbeeld, wat eeuwenlang met zijn grappen en grollen de
donkere decembermaand wist op te vrolijken, is in een identiteitscrisis
beland en kan niet kleur bekennen.
Enkele jaren geleden was het ondenkbaar geweest dat een man zich in
een vrouwenkleedkamer zou omkleden, of als vrouw in een mannenlichaam
zou participeren in een vrouwencompetitie. Nu lijkt dit onder invloed
van de media steeds meer richting acceptatie te bewegen. Scholen en gemeenschapsgebouwen worden versierd met
regenbogen, welke voor de verandering nu niet het einde van de zondvloed
inluiden, maar het begin.
Het verschuiven van het algemeen heersende gedachtegoed lijkt onder meer een oorsprong te hebben in de Occupy Wallstreet beweging. Vooral bankiers denken nog met knikkende knieën terug aan deze beweging die de vinger wel heel dicht bij de zere
plek wist te leggen. Aangewakkerd door het succes van het terrorisme narratief, werden
ijverig nieuwe narratieven verzonnen om wanbeleid, hebzucht en machtswellust met de mantel der leugen
te bedekken en een overambitieuze agenda te realiseren. Emancipatiebewegingen werden gekaapt en inclusie werd met het
magische woord 'woke' omgetoverd tot exclusie. Nu de schuldeneconomie definitief haar eindpunt bereikt lijkt te hebben, wordt woke samen met klimaat,
stikstof, oorlog en een pandemie gebruikt om de waarheid te verdoezelen en de wereld te hervormen.
Een transitie die zich met een noodgang voltrekt. Een snelheid, zo lijkt wel, om te voorkomen dat de massa zich gaat realiseren dat hun bezit netto schuld bedraagt en gaat uitzoeken hoe dit zo gekomen is. Een hervorming die een transitie behelst van loonslavernij, waarbij in ieder geval het eigenaarschap van het eigen lichaam gewaarborgd is, naar een slavernij, waarvan Stalin alleen maar van durfde te dromen. Een slavernij waarvan de voorzitter van het World Economic Forum, een organisatie met tentakels tot diep in onze regering en koninklijk huis, openlijk zegt: 'Je zult niets bezitten.' In mooi verpakte teksten is onder andere op hun website en op de website van de Verenigde Naties te lezen dat het 'niets bezitten' zelfs inclusief je eigen lichaam is. Een situatie waarvan we met de QR-pas een relatief milde voorproef van hebben gehad.
Om dit te doen
slagen moet het tegengeluid de mond gesnoerd worden. Zoals Benjamin
Franklin het verwoordde 'Wie de vrijheid van een natie wil omverwerpen,
moet beginnen met het
onderwerpen van de vrijheid van meningsuiting.' De media moest ten tijde
van de pandemie 'met één mond spreken,' zo rechtvaardigde de
hoofdredacteur van de Volkskrant de censuur, maar is daar ondertussen
nog steeds niet mee gestopt.
Het monddood
maken van kritische stemmen gebeurt in de eerste instantie
door het ridiculiseren en belachelijk maken van deze personen of een
bevolkingsgroep. De termen wappies, complotdenkers en recent ook
ongegronde beschuldigingen van antisemitisme zijn tekenend hiervoor.
Toen de Zwitserse cardioloog Thomas Binder zich begin 2020 uitsprak
tegen het coronabeleid werd hij opgezocht door zestig gewapende
politiemensen en werd hij bij gebrek aan een strafbaar feit opgesloten
in een gesloten psychiatrische kliniek. Hetzelfde overkwam de Franse
emeritus hoogleraar, professor Jean-Bernard Fourtillan en recent werd de
schrijver en spreker David Icke, zonder dat er sprake is van een
strafbaar feit, twee jaar lang de toegang tot het Schengengebied
ontzegd. Zoals de auteur C.S. Lewis het beschreef: 'Als de hele wereld
op
een ravijn afrent, dan lijkt degene die de andere kant op rent
krankzinnig.'
Tegelijkertijd wordt elke kritiek op beleid en functioneren van de
overheid in de media en politiek geduid met antioverheidsdenken en
antioverheidsextremisme. Dit was een aantal jaren geleden ondenkbaar,
toen een kritische houding ten opzichte van de overheid nog werd
beschouwd als een gezond democratisch beginsel. Door overheid en media
wordt de publieke opinie dusdanig beïnvloed dat praktijken die voorheen
vol afschuw aan dictatoriale regimes werden toegeschreven nu algemeen
geaccepteerd worden.
Dit verschijnsel
wordt het venster van Overton
genoemd. Het model van Joseph Overton is een venster waarbinnen het
gedachtegoed bevind wat door de massa wordt geaccepteerd. Het venster
beweegt zich op een verticale as van minder vrij tot meer vrij met
betrekking tot overheidsinterventie. Door beïnvloeding van de publieke
opinie kan stap voor stap het venster verschuiven, waardoor zelfs
extreme taboe onderwerpen als kannibalisme, pedofilie of een sociaal
kredietsysteem binnen het venster kunnen vallen. Als het gedachtegoed
door de massa geaccepteerd wordt, is het politiek haalbaar om het in te
voeren of te legaliseren, waarbij juist tegenstanders of critici worden
gecriminaliseerd.
Paradoxaal genoeg leidt de woke beweging in het Overton venster uiteindelijk niet tot de algemene acceptatie van inclusie, maar juist het tegenovergestelde. Deze paradox is door de
filosoof Karl Popper beschreven als: ´Onbeperkte tolerantie moet leiden
tot het verdwijnen van tolerantie. Als
we ongelimiteerd tolerant zijn, zelfs jegens hen die zelf intolerant
zijn, als we niet bereid zijn een tolerante samenleving te verdedigen
tegen de aanvallen van de intolerante medemens, dan zal de tolerante
mens te gronde gaan, en met hem de tolerantie.'
Deze
aanvallen op de tolerantie kunnen verschillende vormen aannemen en
kunnen ook door politiek misbruik van binnenuit plaatsvinden. Dit zagen
we gebeuren in de Black Lives Matters, gender en antisemitisme
bewegingen. Wie niet voor is, is tegen en wordt weggezet als racistisch,
intolerant of antisemiet. De nuance verdwijnt, waardoor er polarisatie
en deels ook radicalisering optreedt. Hierdoor verdwijnt vervolgens de
sympathie voor de oorspronkelijke emancipatiebewegingen. Omdat deze
bewegingen strijden voor emancipatie van minderheden, bestaat het gevaar
dat de radicalisering juist de tolerantie afbreekt, waardoor deze
groepen weer terug bij af zijn. Daarom moeten we zoals Nelson Mandela
het verwoordde: 'tolerantie, collectieve wijsheid en democratie
koesteren.'
Kortom het
kwaad heeft zich genesteld in bewegingen voor
gelijkwaardigheid en inclusie. De strijd voor inclusie is in het absurde
getrokken en hierdoor vergiftigd. Om het Overton venster
hiervandaan te bewegen, richting het gedachtegoed van
een tolerante democratische rechtstaat, is tegengeluid van essentieel belang.
Het tegengeluid kan de publieke opinie op microniveau positief
beïnvloeden. Want zodra de dissidente stem de mond wordt gesnoerd en het
tegengeluid verstompt, dan is een totalitaire dictatuur een feit.
Geweld moet ten aller tijden
worden vermeden, want geweld polariseert, verhard de samenleving en maakt het tegengeluid monddood. Ook is het uitlokken van geweld een aloude strategie
om onder het mom van veiligheid de noodtoestand uit te roepen, waardoor het tegengeluid onmogelijk wordt. En zoals Mahatma Gandhi het zei:
'Veel mensen, vooral onwetende mensen, willen je straffen voor het
spreken van de waarheid, voor het correct zijn, voor het zijn van
jezelf. Verontschuldig je nooit voor het feit dat je gelijk hebt, of dat
je je tijd jaren vooruit bent. Als je gelijk hebt en je weet het,
spreek dan je mening uit. Spreek je mening uit. Zelfs als je een
minderheid van één bent, is de waarheid nog steeds de waarheid.' En als
het goed is ervaren dan steeds meer mensen de woorden van Melvin A.
Bernarde: 'Niets in het leven is om bang voor te zijn als we het
begrijpen. Het is nu tijd om meer te begrijpen, zodat we minder bang
hoeven te zijn.'
'Een goed mens brengt uit de goede schatkamer van zijn
hart het goede voort, maar een slecht mens brengt uit zijn slechte
schatkamer het kwade voort; want waar het hart vol van is, daar loopt de
mond van over.' (Lucas 6:45)