Het woord drug, wat zowel medicijn, stimulerend als verdovend middel kan betekenen is afgeleid van het Franse woord drogue. Dit is op zijn beurt weer afgeleid van het oud Nederlandse woord droge, wat we weer terugzien in de woorden drogist en drogeren. Droge, omdat geneesmiddelen oorspronkelijk gedroogde kruiden en specerijen waren. Van oudsher is een droge of drug een stof van biologische en later ook chemische oorsprong die een effect geeft in een menselijk of dierlijk lichaam. Dit effect kan verstrekkende gevolgen hebben ten goede en ten kwade.

Over het algemeen associëren we de mensen in witte jassen als experts in het voorschrijven en soms ook toedienen van droge of drugs. De apotheken en de farmaceutische industrie zien we als experts in de bereiding ervan en vertrouwen we als "dealers". De schimmige drugslabs en malafide drugsdealers beschouwen we als hoogst gevaarlijk en moraalloos. Dat de werkelijkheid helaas niet zo zwart wit is zien we aan de rechtszaken en de enorme bedragen aan boetes en schadevergoeding die de farmaceutische industrie ook recent nog opgelegd kreeg. Belangenverstrengeling, gemanipuleerde onderzoeken, schimmige contracten en omkoping van artsen en apothekers zijn zaken die in het verleden hebben gespeeld en waarschijnlijk nog steeds spelen.

Sinds kort is er een nieuw aspect aan het woord drug of medicijn toegevoegd. Behalve een stof van biologische of chemische oorsprong die invloed heeft op het lichaam, is er nu ook een stof die het lichaam op celniveau veranderd. Deze nieuwe droge wordt iedereen met indirecte dwang opgedrongen. Ook kinderen vanaf 12 jaar. Zij moeten volgens de overheid in samenspraak met hun ouders, maar uiteindelijk toch zelf beslissen om een lichaam veranderd middel te nemen.

Volgens de code van Neurenberg, moet bij een medisch experiment sprake zijn van informed consent. Deze code is opgesteld naar aanleiding van de strafprocessen die na de tweede wereldoorlog door de geallieerden in de stad Neurenberg werden gehouden om nazimisdadigers, waaronder ook artsen te berechten. In de praktijk betekent informed consent dat degene die de behandeling aangaat is geïnformeerd en begrijpt dat er sprake is van een experiment waarvan de uitkomsten nog onzeker zijn en expliciet toestemming hiervoor geeft. Nooit mag er sprake zijn van dwang of drang.

Nu is het zogenoemde coronavaccin een middel in deze nieuwe categorie. De gezondheidsraad stelt dat het geen experiment is omdat het een fase drie registratie heeft. De logica van deze uitspraak is ver te zoeken. Als de klinische onderzoeken niet zijn afgerond dan is er volgens alle definitie's van een experiment sprake van een experiment. Ook zegt de gezondheidsraad dat het mRNA vaccin volgens de door hen gehanteerde definitie geen gentherapie is. Waarschijnlijk omdat het vaccin niet is ontwikkeld om een verandering in het DNA te bewerkstelligen. Afgezien dat er deskundigen zijn die zeggen dat deze technologie wel degelijk tot een verandering in het DNA kan leiden, is het misschien een kwestie van definitie. Maar de staatscourant van maart 2020 heeft het wel over gentherapie, net als vele deskundigen.

Op de website van de EMA (Europees geneesmiddelen agentschap) is te lezen dat de vaccins een voorwaardelijke toestemming hebben gekregen en er sprake is van een rolling review. Dit houdt in dat de laatste testfasen worden afgerond terwijl "de drug al wordt gedeald". Dit is bij de meeste mensen niet bekend, zodat er op zijn zachts gezegd grote vraagtekens gezet kunnen worden bij het informed consent. Nu zou je kunnen zeggen dat volwassenen de mogelijkheid hebben deze informatie zelf te achterhalen. Maar alsnog heeft de verantwoordelijk arts de plicht om ervoor te zorgen dat de persoon die de medische ingreep ondergaat goed is geïnformeerd en formeel toestemming geeft voor de ingreep. Ook heeft het experimentele gehalte een minder zware lading voor de risicogroep van oude mensen die veel te vrezen hebben van het virus en weinig wat betreft de langere termijn bijwerkingen. Voor de jongere leeftijdsgroepen ligt de balans precies omgekeerd en moet het experimentele gehalte veel zwaarder wegen.

Wat gezonde jongeren van 12 tot 16 jaar betreft is het de vraag of informed consent überhaupt wel mogelijk is. Het is niet voor niets dat er onderscheid gemaakt wordt tussen jeugdrecht en volwassen recht. Het brein is bij jongeren nog niet volgroeid en daarom kunnen ze over het algemeen niet de consequenties van hun daden op de langere termijn overzien. Nu kwam de gezondheidsraad met de onderbouwing van hun advies dat het wettelijk al mogelijk is dat jongeren vanaf 12 jaar zelf een besluit kunnen nemen aangaande hun behandeling. Maar dit gaat om jongeren die een proces doormaken van ziek worden, dit moeten verwerken en op basis daarvan meegenomen worden in de behandeling. Persoonlijk denk ik dat hierbij de eigen keuze voor een behandeling zelfs een belangrijk onderdeel van de behandeling kan zijn. Maar gezonde jongeren hoeven niet te genezen van een ziekte en maken niet het proces van ziek worden en de verwerking daarvan door. Tegelijkertijd kunnen zij gezien de ontwikkelingsfase van hun brein over het algemeen niet overzien wat het betekent dat de bijwerkingen van de behandeling op de langere termijn nog onbekend zijn.

Ik stel me voor dat een informed consent richting een gezonde jongere als volgt verloopt. Arts richting de jongere: 'Ik ga je vaccineren met een goedje wat je eigenlijk niet nodig hebt omdat jongeren zelden erg ziek worden van COVID. Als je verder gezond bent is er vrijwel geen kans dat je aan COVID overlijdt. Het is daarentegen niet uitgesloten dat je erg ziek van het vaccin wordt. Als je geïnjecteerd bent dan kun je alsnog anderen besmetten en de maatregelen gelden nog steeds voor jou. Het is ook niet uitgesloten dat je geen COVID meer krijgt. Dansen met Jansen kun je vergeten en sjansen met, Chant... eeehhh sorry verkeerde leeftijd,  Jansen lukt je ook niet op anderhalve meter. Wat de effecten van het goedje over een paar jaar zijn weten wij niet. Misschien kun je dan je gaming skills in real life praktijk brengen en wordt je onderdeel van een zombie acapolypse. En uuuhhhh heb je nog vragen?'. Jongere: 'Waarom zou ik me dan met dit goedje laten vaccineren?'. Arts: 'Ik zou het eigenlijk niet weten, maar als je de shot neemt en de rest van je leeftijdsgenoten ook dan zegt de overheid dat de maatregelen minder ver hoeven te gaan'. Jongere: 'Is dat een dreigement?'. Arts: 'Dat weet ik niet, maar dat zeggen ze Op1'.  Jongere: 'Is het goed dat ik eerst bij je collega op de hoek wat verdovende middelen haal, dan hoef ik tenminste niet meer zelf na te denken'. Arts: 'Dat is niet nodig, ik doe het zonder verdovende middelen'.

Het voelt voor vele ouders al anderhalf jaar als een voortdurende strijd om hun kinderen te beschermen tegen alle maatregelen die hun geestelijke en lichamelijke gezondheid ondermijnen. Eerst de mondmaskers, lockdowns en het gebrek aan onderwijs. Nu de dreiging van vaccinatie door middel van groepsdruk met een vaccin die deze leeftijdsgroep helemaal niet nodig heeft. Een vaccin waarvan nog niet bekend is wat de bijwerkingen op de (middel)lange termijn zijn. Voor geen van de genoemde maatregelen is een goede wetenschappelijke onderbouwing, ook niet voor de noodzaak voor het vaccineren van jongeren. Maar de trein dendert maar door, ook voor de kinderen. Lopen zij in de pas, dan is het goed, zo niet dan worden zij gemerkt en apart gezet.

De maatregelen zijn politieke keuzes zonder goede onderbouwing en lijken wel een andere agenda te dienen dan het bestrijden van een virus. Illustratief hierin is de keuze om COVID met een verloop en mortaliteit vergelijkbaar met influenza (griep) formeel een A status te geven. Dit is de status van ziekten als ebola en de pest, met een mortaliteit van meer dan vijftig procent. Het debat voor deze keuze werd door een overgrote meerderheid van onze volksvertegenwoordigers niet belangrijk gevonden, de keuze leek al vast te staan. Dit was volgens demissionair minister de Jonge nodig om de maatregelen een wettelijke basis te kunnen geven. De vraag rijst dan of de maatregelen ter bestrijding van de ziekte zijn of dat de ziekte gebruikt wordt om de maatregelen door te kunnen voeren.

Elke maatregel, ook het vaccineren van kinderen wordt gerechtvaardigd vanuit het corona narratief. Een narratief wat aan alle kanten rammelt en stoelt op onwetenschappelijke wetenschap. In plaats van falsificatie wordt er steeds gezocht naar verificatie. Wetenschappers met andere theorieën worden gedemoniseerd en monddood gemaakt. De uitkomsten van hun onderzoek gecensureerd en het wetenschappelijk debat wordt vermeden. In de brief van Petrus, waarschuwt de schrijver de gelovigen voor dwaalleraars. "Ze beloven vrijheid, maar zijn zelf slaven van het verderf, want waar men door beheerst wordt, daarvan is men slaaf." (2 Petrus 2:19)     

Waardoor overheden bijna wereldwijd beheerst worden is onduidelijk, maar hun politieke keuzes treffen ook onze kinderen.