'Wat ons verlossing brengt kan niet uit den boze zijn', roept een stem.

Ga dan naar uw huizen en bedrink uzelf, wordt dronken en doe dit elke dag tot het einde uwer dagen. Wacht niet langer op de verlossing die u als een worst wordt voorgehouden als u dit soort verlossing ook uzelf kunt brengen. Beter doet u er zelfs aan, want de wijn is zoet en haar roes is zacht, terwijl de verlossing bitter smaakt en haar roes er één van grote vreze is.

Als dronkaards schuifelt u in deze roes door de straten. Vergeten is uw vreugde, vergeten is uw mededogen en vergeten is uw naaste. U hebt uzelf volgegoten met vrees en slijt uw dagen in haar roes. In uw angst om uw leven te verliezen hebt u reeds uw leven verloren, maar u hebt het niet door. Zoals de dronkaard in zijn roes zijn leven en dat van zijn naasten verwoest, verwoest u uw leven en dat van uw naasten met uw vrees.

Ik zeg u, de priesters zijn als een hebzuchtige waard die uw glas blijft vullen en u gerust stelt tot u door schulden gebonden bent. Evenals een dronkaard niet zonder zijn wijn kan, zult u in uw vrees niet zonder de verlossing kunnen. Als een dronkaard zult u steeds opnieuw met angst en beven smachten naar de verlossing. In afhankelijkheid van de verlossing die de priesters u bieden zult u niet in staat zijn uw eigen leven te leiden. Het zal zijn als een keten die u elke dag uzelf om zult leggen en in uw roes zult u dat niet weten.

In afgunst en vrees zult u de verstotenen benaderen. Diegenen die nuchter blijven en hun leven niet in vrees willen doorbrengen. Zoals een slang zich in u vastbijt en zijn gif in u verspreid, zullen de priesters hun gif in u verspreiden. Afgunst en vrees zullen veranderen in een blinde woede en haat. Als eenmaal dat moment bereikt is, dan zullen de priesters een zwaard in uw hand leggen en zult u deze heffen tegen degene die u eens lief hebt gehad. 

Geloof niet in deze zogenaamde verlossing. Het is een keten die uw menselijkheid in de ban doet en u bindt aan de priesters.